Smaki Bliskiego Wschodu: woda pomarańczowa

Woda z kwiatu pomarańczy ma bogaty cytrusowy zapach i silny smak pomarańczy. Jej historia sięga wiele wieków wstecz, a w pewnym jej momencie, była tak popularnym środkiem aromatyzującym jak wanilia dzisiaj.

Zastosowanie wody z kwiatów pomarańczy w kuchni odnotowuje się co najmniej od VIII wieku na Bliskim Wschodzie. Zazwyczaj stosowano ją do wypieków i innych słodkich potraw, ciast, puddingów lub ciasteczek, syropów i dżemów. Co ciekawe woda pomarańczowa pita była także samodzielnie z odrobiną wody i nazywa „białą kawą”.

Większość produkcji wody z kwiatów pomarańczy, tej naturalnej i bez sztucznych dodatków, dzieje się w Libanie i pochodzi z obszaru położonego na południe od stolicy, zwanego Maghdousheh. Obszar ten słynie z gajów gorzkiej pomarańczy. Możliwość wędrowania po tym obszarze wiosną, gdy drzewa kwitną, to ponoć nie lada gratka – powietrze pachnie pomarańczami.

Woda pomarańczowa to woda otrzymywana w wyniku destylacji kwiatów drzew pomarańczy gorzkiej. Podobno produkcja tej pomarańczowej esencji rozpoczęła się w momencie wynalezienia alembików, jeszcze za czasów kalifów Umajjadów, czyli trzynaście wieków temu. Używano jej podczas obchodów Muharram, czyli islamskiego Nowego Roku, w różnych deserach na bazie mleka i ryżu.

W medycynie ludowej wodą z kwiatów pomarańczy spryskiwano twarze osób, które źle się czuły. Uważa się, że wspomaga ona trawienie i działa uspokajająco przed snem.

W ciągu następnych stuleci wiedza o niej stopniowo rozprzestrzeniała się w basenie Morza Śródziemnego, a następnie w Europie. W XVII wieku stała się egzotycznym i kosztownym, ale popularnym środkiem aromatyzującym w Anglii. Serwowanie dań i napojów aromatyzowanych wodą z kwiatów pomarańczy stało się symbolem statusu w XVIII wieku.

Wodę z kwiatów pomarańczy stosowano w Europie do dań z jagnięciny i drobiu, a także jako składnik dressingów do sałatek warzywnych i owocowych. Znajdowała ona także szerokie zastosowanie w produkcji ciast i ciasteczek. W szczególności słynne francuskie madeleines były aromatyzowane właśnie wodą z kwiatów pomarańczy, a w starych francuskich książkach kulinarnych znaleźć można wiele przepisów z jej użyciem. Co ciekawe, na wystawnych spotkaniach we Francji, Włoszech i Anglii stawiano często fontanny z wodą pomarańczową i kwiatami pomarańczy.