Smaki Bliskiego Wschodu: woda pomarańczowa
27.01.2022
Woda z kwiatów pomarańczy ma niesamowicie intensywny kwiatowo-cytrusowy aromat, który podkręca smak i zapach napojów, słodkości i deserów, nadając im bliskowschodniej nuty. Produkty wzbogacone wodą pomarańczową zyskują odświeżający posmak cytrusów.
Smaki Bliskiego Wschodu: woda pomarańczowa
Chcąc jak najlepiej rozpocząć przygodę z nowymi smakami, warto poszerzyć swoją wiedzę na temat tych pysznych produktów orientu, takich jak hummus, baba ghanoush, woda różana czy tahini, aby swobodnie móc ich używać w trakcie przygotowania ulubionych dań. Niech kuchnia Bliskiego Wschodu nie ma przed nami tajemnic!
Woda pomarańczowa – historia
Woda z kwiatu pomarańczy ma bogaty cytrusowy zapach i silny smak pomarańczy. Jej historia sięga wiele wieków wstecz, a w pewnym jej momencie, była tak popularnym środkiem aromatyzującym jak wanilia dzisiaj.
Zastosowanie wody z kwiatów pomarańczy w kuchni odnotowuje się co najmniej od VIII wieku na Bliskim Wschodzie. Zazwyczaj stosowano ją do wypieków i innych słodkich potraw, ciast, puddingów lub ciasteczek, syropów i dżemów. Co ciekawe woda pomarańczowa pita była także samodzielnie z odrobiną wody i nazywa „białą kawą”.
Większość produkcji wody z kwiatów pomarańczy, tej naturalnej i bez sztucznych dodatków, dzieje się w Libanie i pochodzi z obszaru położonego na południe od stolicy, zwanego Maghdousheh. Obszar ten słynie z gajów gorzkiej pomarańczy. Możliwość wędrowania po tym obszarze wiosną, gdy drzewa kwitną, to ponoć nie lada gratka – powietrze pachnie pomarańczami.
Woda pomarańczowa to woda otrzymywana w wyniku destylacji kwiatów drzew pomarańczy gorzkiej. Podobno produkcja tej pomarańczowej esencji rozpoczęła się w momencie wynalezienia alembików, jeszcze za czasów kalifów Umajjadów, czyli trzynaście wieków temu. Używano jej podczas obchodów Muharram, czyli islamskiego Nowego Roku, w różnych deserach na bazie mleka i ryżu.
W medycynie ludowej wodą z kwiatów pomarańczy spryskiwano twarze osób, które źle się czuły. Uważa się, że wspomaga ona trawienie i działa uspokajająco przed snem.
W ciągu następnych stuleci wiedza o niej stopniowo rozprzestrzeniała się w basenie Morza Śródziemnego, a następnie w Europie. W XVII wieku stała się egzotycznym i kosztownym, ale popularnym środkiem aromatyzującym w Anglii. Serwowanie dań i napojów aromatyzowanych wodą z kwiatów pomarańczy stało się symbolem statusu w XVIII wieku.
Wodę z kwiatów pomarańczy stosowano w Europie do dań z jagnięciny i drobiu, a także jako składnik dressingów do sałatek warzywnych i owocowych. Znajdowała ona także szerokie zastosowanie w produkcji ciast i ciasteczek. W szczególności słynne francuskie madeleines były aromatyzowane właśnie wodą z kwiatów pomarańczy, a w starych francuskich książkach kulinarnych znaleźć można wiele przepisów z jej użyciem. Co ciekawe, na wystawnych spotkaniach we Francji, Włoszech i Anglii stawiano często fontanny z wodą pomarańczową i kwiatami pomarańczy.
Zastosowanie:
Wodę z kwiatów pomarańczy stosuje się jako dodatek do napojów ciepłych i zimnych, ale również dodaje się ją do słodyczy i wypieków – ciast, ciasteczek, deserów owocowych, dań mlecznych.
Jest stosowana również w kosmetyce: ze względu na właściwości nawilżające, łagodzące, oczyszczające (dodatkowo zamyka pory skóry) – jako naturalny tonik czy mgiełka do ciała i włosów. Polecana do pielęgnacji skóry dojrzałej, mieszanej, z przebarwieniami czy skłonnej do zaczerwień. Wykorzystywana w profilaktyce starzenia się skóry, do cery naczyniowej, delikatnej i ze skłonnościami do trądziku i z nadprodukcją serum. Wodę z kwiatów pomarańczy znaleźć można w składzie maseczek do twarzy, kremów, balsamów czy peelingów.